Onverhoeds kwam vorige week donderdag het bericht binnen dat Hennie Sienders was overleden. Vele mensen die al jaren betrokken zijn bij The Hawks zullen Hennie herinneren als de frappante persoonlijkheid die aan het begin van het vorige decennium samen met zijn ‘maatjes’ Yvette en Mark het kantinegebeuren bij onze club bestierde.
Zelf leerde ik Hennie zo’n 15 jaar geleden tijdens een sportbeurs kennen als de beheerder van de Reeweghal alwaar hij op geheel eigen wijze, met veel flair en een duidelijk stemgeluid allerlei zaken in goede banen leidde. Waagde het niet om in ‘zijn’ hal rotzooi te schoppen, dan werd je op niet mis te verstane wijze tot de orde geroepen maar wel altijd met een kwinkslag en een humoristische ondertoon. Hennie was zoals dat in de volksmond heet ‘niet op zijn mondje gevallen’, maar zijn inzet en betrokkenheid was onmiskenbaar.
Een paar jaar later werd Hennie als vader van speler Louie-Jay betrokken bij het runnen van de kantine van The Hawks. Ook toen al werd er een beroep op ouders gedaan een handje mee te helpen met het vervullen van de vele taken dat de organisatie van een sportclub nu eenmaal met zich meebrengt. Met dezelfde al genoemde eigenschappen ging Hennie in de kantine te werk en maakte hij op de leden en de bezoekers van The Hawks een onuitwisbare indruk.
Tijdens de paar jaar dat The Hawks in de hoofdklasse honkbal speelde, zorgde Hennie bij de thuiswedstrijden zelfs voor warme maaltijden en werd zo door menigeen een biefstukje of een schnitzeltje met smaak verorberd. Vooral de scheidsrechters werden door Hennie flink in de watten gelegd en wel zodanig de heren umpires met liefde naar de Krommedijk kwamen. De scheidsrechterscommissie van de bond zal in die tijd best wel eens van umpires verzoeken hebben ontvangen om toch met name bij The Hawks ingedeeld te worden.
Ook het publiek werd door Hennie niet vergeten en regelmatig ging de schaal met bittergarnituur langs de toen talrijke toeschouwers. Maar als het erop aan kwam, kon Hennie evenzo feilloos commentaar geven op alles wat er in zijn ogen niet deugde. Een echte ruwe bolster met een duidelijke blanke pit!
Met plezier denk ik bovendien nog terug aan Hennie’s trouwdag, nadat hij eindelijk het ‘lef’ had gekregen om zijn An ten huwelijk te vragen. Na de officiële plechtigheid was er ’s avonds een feest in de Hawks-kantine waarbij het volgens mijn geheugen de enige keer was dat ik Hennie in een kostuum heb mogen aanschouwen. Hennie was intussen in dienst getreden bij de gemeente Dordrecht als beheerder van de gemeentelijke sporthallen op het Leerpark. Het was daar dat ik hem voor de laatste keer heb gesproken toen hij mij weer op zijn geheel eigen manier uitnodigde voor een kop thee en een goed gesprek.
We wisten dat Hennie al geruime tijd tobde met zijn gezondheid. Desondanks kwam het bericht van zijn overlijden als een donderslag bij heldere hemel. Juist door zijn fysieke problemen waren zijn activiteiten bij The Hawks op een laag pitje komen te staan, al belette hem dat niet een paar jaar geleden samen met sponsor Anton Dekker nog een keer vis te bakken tijdens een thuiswedstrijd met als doel de clubkas te spekken. The Hawks verliest in Hennie een betrokken ouder die nog heel lang in ons geheugen gegrift zal staan.
Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw An, zoon Louis-Jay en overige familieleden en we wensen hen alle sterkte toe bij het verwerken van dit grote verlies. De afscheidsplechtigheid zal in besloten kring plaatshebben. Hennie Sienders mocht slechts 61 jaar worden. Moge hij rusten in vrede!
HR
